ศิลปะสมัยใหม่
ตั้งแต่ กลาง พ.ศ.2300 เป็นต้นมาเป็นงานที่มีลักษณะเป็นสากล
และเป็นแบบอย่างของแต่ละคน มากว่าที่จะเป็นแบบอย่างศิลปะแห่งแคว้น
ซึ่งเป็น
แบบที่มีความแตกต่างกันจนยากที่จะกล่าวอย่างผิวเผินได้
วัสดุและเทคนิคใหม่ ๆ
รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์อย่างรวดเร็ว
พร้อมทั้งผลผลิตของเครื่องจักรกล
ได้สะท้อนไปสู่งานศิลปะทำให้รูปแบบของศิลปะมีความหลายหลายมากยิ่งขึ้น
ใน
ขณะเดียวกัน ความรู้ทางด้านจิตวิทยาและวิชาฟิสิกส์ได้จัดแจงรูปแบบความคิดของ
ศิลปินที่มีต่อมนุษย์ และโลกทางกายภาพขึ้นใหม่
อย่างไรก็ตามปรากฏการณ์ต่าง ๆ
เหล่านี้ไม่สามารถที่จะอธิบายให้เข้าใจอย่างง่าย
ๆ ได้ แม้ว่าแนวโน้มศิลปะหลาย ๆ
แบบในสมัยพุทธศตวรรษที่ 25จะได้พยายามลดคุณค่าแบบอย่างศิลปะส่วนตนไป
บ้าง แต่แนวโน้มที่แพร่หลายไปนี้ก็เน้นหนักที่ความคิดริเริ่มเป็นสำคัญ
ลักษณะ 
สำคัญของงานศิลปะสมัยใหม่ จึงเป็นปฏิกิริยาที่ศิลปินแต่ละคนแสดงออกต่อโลก
รอบตัว การค้นหาอาณาจักรความฝันเฟื่องของแต่ละคน
การสร้างโลกทัศน์ใหม่
ของตัวเองจากวัสดุ และเทคนิควิธีการที่แปลกใหม่
ไปจากเดิม เหล่านี้เป็นลักษณะ
สำคัญของงานจิตรกรรม ประติมากรรมแห่งพุทธศตวรรษที่
25แต่ในขณะเดียวกัน
ก็ยังมีความสนใจในศิลปะวัฒนธรรมแบบดั้งเดิม
และได้รับอิทธิพลจากศิลปะใน
แบบดั้งเดิมอีกด้วย
สรุปแล้ว งานศิลปะสมัยใหม่
เป็นรูปแบบเฉพาะของศิลปินแต่ละคน เน้นความ
เป็นตัวของตัวเองของศิลปินแต่ละกลุ่มซึ่งมีมากมายหลายกลุ่ม
แต่ละกลุ่มก็มีแนวคิด 
เทคนิค วิธีการที่แตกต่างกันออกไปอย่างหลากหลาย
บ้างก็สะท้อนสภาพสังคม
บ้างก็แสดงมุมมองบางอย่างที่แตกต่างออกไป
บ้างก็แสดงภาวะทางจิตของศิลปิน
และกลุ่มชน บ้างก็แสดงความประทับใจในความงามตามธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ซึ่งได้มีการนำเอาวัสดุอุปกรณ์แบบใหม่ ๆรวมถึงเครื่องจักรกลเข้ามาใช้ในการสร้าง
สรรค์งานมากขึ้น การบริโภค หรือการสนับสนุนงานศิลปะ
ไม่จำกัดอยู่ที่ชนชั้นสูง
ขุนนาง หรือผู้ร่ำรวยเท่านั้น แต่ยังตอบสนองต่อประชาชนทั่วไปอีกด้วย
ไม่เพียงแต่
รูปแบบที่หลากหลายทางศิลปะเท่านั้นที่เกิดขึ้น
รูปแบบศิลปะสมัยดั้งเดิมก็ยังได้รับ
ความนิยม และสืบทอดต่อกันมาจนถึงสมัยปัจจุบันด้วย